خودپنداره و خودگسستگی در دو گروه زنان کاندید دریافت و اهدای تخمک

زمینه و هدف: یکی از فن آوری های کمک باروری استفاده از تخمک اهدایی است. اگرچه اطلاعات در مورد جنبه های پزشکی اهدای تخمک در دسترس می باشد، اما آگاهی در مورد مسایل روانی مربوط به این درمان وجود ندارد. مفاهیم خودپنداره و خودگسستگی می تواند ابعاد روانی فرد را بررسی کند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی خودپنداره و خودگسستگی در زنان اهدا کننده و دریافت کننده تخمک انجام یافته است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 53 زن با توجه به محدود بودن جامعه پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس در هر یک از گروه های اهدا کننده و دریافت کننده تخمک مراجعه کننده به مرکز ناباروری رویان در سال 1394، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه­ اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودپنداره راجرز و پرسشنامه خودگسستگی (خودگسستگی از بایسته ها و خودگسستگی از ایده آل) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری کای دو و تی تست در نرم افزار spss v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: خودپنداره و خودگسستگی هر دو گروه ضعیف بود. نمرات گروه زنان دریافت کننده بیش تر (نمرات پرسشنامه به صورت معکوس است) از زنان اهدا کننده تخمک بود ولی بین میانگین نمرات خودپنداره دو گروه اختلاف معناداری وجود نداشت (53/0=p). اختلاف دو گروه در خودگسستگی از بایسته ها معنادار بود (02/0=p) ولی در خودگسستگی از ایده آل اختلاف معناداری وجود نداشت (15/0=p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده باید اذعان داشت که در فرآیند اهدای تخمک ارزیابی جسمی به تنهایی کافی نیست و توجه به نیازهای روانی افراد نیز لازم است. لذا مسؤولان باید تمهیداتی جهت ارزیابی ابعاد روانی زنان کاندید اهدا و دریافت تخمک در نظر بگیرند.